Stambeno-poslovna jednospratnica sagrađena je u sklopu regulacione linije nekadašnje Glavne ulice Podgrađa Petrovaradinske tvrđave, odnosno locirana je sa leve strane iz pravca Novog Sada, kao jedan od niza objekata u Beogradskoj ulici. Frontalni deo jednospratne kuće orijentisan prema Beogradskoj ulici je znatno duži u odnosu na druge jednospratnice u nizu a pored toga krilo objekta na levoj strani zalazi i u dvorišni deo u okviru parcele. Objekat je izgrađen na prostranoj i dubokoj parceli i sa kasnije izgrađenim prizemnim objektima u sklopu dvorišta, u kontekstu forme osnove, danas zauzima pravougaoni prostor, odnosno predstavlja pravougaonu celinu.

Do danas nije utvrđen tačnan period izgradnje objekta, ali sudeći po arhitektonskim i stilskim karakteristikama, objekat je po svemu sudeći završen u drugoj polovini XVIII veka. Uzimajući u obzir upravo raskošno dekorisanu frontalnu fasadu, kao i arhitektonske elemente objekta u celini, jasno je da se radi o objektu koji je pripadao imućnijem vlasniku. Izvedena u stilu baroka sa pojedinim elementima klasicizma i secesije, ova jednospratnica aludira o višem socijalnom položaju njenog vlasnika koji je po svemu sudeći, pripadao višem sloju vojne hijerarhije Suburbiuma.

Širina frontalnog dela fasade objekta, kao i ukupan volumen fasadnog zida objekta orijentisanog prema Beogradskoj ulici, bogato je ornamentisan. Iako je, kao što je pomenuto, objekat izgrađen u drugoj polovini XVIII veka na šta između ostalog ukazuje i ornamentika na dvokrilnim vratima kao i  pravougaoni prozor sa giterima od kovanog gvožđa, današnji izgled fasade datira sa početka XX veka. Odnosno, fasada na spratnom delu je početkom XX veka u sklopu renoviranja objekta koncipirana u stilu secesije prema standardnim klišeima ovog arhitektonskog stila. U sklopu njene promene, verovatno su, između ostalog, prošireni i prozorski otvori, pri čemu je tada izvedena i ornamentalna dekoracija samog fasadnog zida. U tom kontekstu, današnja fasada objekta izvedena je na način da su na njoj izvučene horizontalne fuge, izvedene u malteru. Pri tome, prizemni deo objekta od njegovog sprata deli jednostavno izveden međuspratni venac, dok je podkrovni venac stepenaste forme. Sudeći prema današnjoj formi krovnog nazitka, moguće da je prilikom navedene rekonstrukcije, sama visina objekta zapravo podignuta pri čemu je tom prilikom izmenjen i sam volumen krova koji je prekriven sa biber crepom i na kome (posmatrano sa frontalne strane), postoji jedan dimnjak. Na spratnom delu objekta postoji šest prozora koji su flanktirani sa izrazito naglašenom ornamentikom svojstvenoj secesiji. Elementi ornamentike su posebno naglašeni na ivicama plitkih rizalita i grupisani su u parove. Iznad prozorskih otvora, postoji bogat floralni ornament sa malom maskom u temenu. Slična dekoracija ponovljena je i na tavanskom nazitku, kao i na tavanskim ventilacionim otvorima. Prizemni deo objekta karakteriše četiri horizontalna pilastra koji oponašaju kamene kvadere koji su dodatno ukrašeni. Oni se prostiru od sokle do međuspratnog venca. Posmatrano u celini, prizemni deo fasade objekta je zapravo podeljen u tri celine flanktirane pomenutim pilastrima. Tako se na levoj strani objekta nalaze dva identična lokala od kojih se svaki sastoji od ulaza i prozora, dok je na desnoj strani objekta smešten kolski prolaz sa dvokrilnim vratima. Iznad svih otvora prizemnog dela, izvedeni su jednostavni završeci u formi romba lociranom po središtu otvora u maletru. Otvor kolskog prolaza na levoj strani zgrade kao i dvokrilna kapija sa karakterističnom ornamentikom nije promenjen prilikom rekonstrukcije početkom XX veka, odnosno predstavlja autentične arhitektonske elemente iz druge polovine ili sa kraja XVIII veka. Odnosno, sama kapija je izvedena u bidermajer stilu sa tipičnom konturom otvora i dvokrilnim kasetiranim krilima na kojima su se, sudeći prema starijim fotografijama objekta, nalazili mesingani „zvekiri“ u obliku alke i stisnute šake a koji danas više ne postoje. Sam kolski prolaz je u početnom delu prema dvokrilnim vratima, tj. prema ulici, izveden sa tavanicom koju odlikuju sferni svodovi, dok je dublje, prema dvorištu, tavanica izvedena u formi poluobličastih svodova koji se račvaju u tzv. svodne rukavce. U hodniku kolskog prolaza popločanim ciglama kasnijeg datuma, koji završava sa unutrašnjom dvokrilnom drvenom kapijom od koje vodi hodnik prema dvorišnom delu, sa desne strane, locirano je stepenište koje vodi na sprat. Gazišta su drvena, tavanica stepeništa je pod svodovima koje prate njegovu zakrivljenost a samo stepenište od kolskog prolaza odvajaju dvokrilna rešetkasta vrata od kovanog gvožđa sa blagom ornamentikom. Upravo ornamentika rešetkastih vrata, predstavlja autentičan elemenat iz perioda gradnje objekta. Unutrašnje prostorije prizemnog dela objekta, poput hodnika kolskog prolaza, imaju tavanice sa svodnim konstrukcijama.

Tavan je u odnosu na ostale objekte Podgrađa nizak, izveden na dve vode sa malim oscilacijama u dvorišnom krilu leve strane objekta, dok su podrumske prostorije objekta locirane na levoj polovini uličnog dela objekta i imaju male pravougaone prozorske otvore na sokli ispod prozora lokala. Namena podrumskih prostorija je upravo vezana za lokale, odnosno poslovnog je karaktera a same tavanice lokala su zasvođene sa poluobličastim svodom.

Ceo objekat je građen opekom, dok je međuspratna konstrukcija, kao i kod većine drugih objekata Podgrađa iz istog perioda, drvena. Objekti u dvorištu su izgrađeni kasnije od uličnog dela zgrade, prizemni su i namenjeni za stanovanje.

Bez obzira što nema puno podataka o ovom objektu, do sada je sa sigurnošću utvrđeno da je jedan od njegovih vlasnika bio general Veberer koji je obavljao funkciju komandanta, odnosno „zapovednika“ Tvrđave. Takođe, sudeći prema arhivskoj građi sa kojom se disponuje, ovu jednospratnicu je 1928. godine kupio od predhodnog vlasnika, Mladen Goločorbin – inače otac Danice Zubanov i Anđelke Turšić – koji su bili članovi jedne od značajnijih, odnosno imućnijih porodica Novog Sada i Petrovaradina u periodu između Prvog i Drugog svetskog rata.

Opšte posmatrano, ovaj objekat, odnosno njegova frontalna fasada se odlikuje najbogatijom ornamentikom i time ovu jednospratnicu u tom kontekstu ubraja među najinteresantnije objekte Podgrađa Petrovaradinske tvrđave

Ulične fasade objekta kao i krov, obnovljene su u okviru kompletne rekonstrukcije i revitalizacije Podgrađa, koja je otpočela 2017. godine pod ingirencijom Zavoda za zaštitu spomenika kulture Grada Novog Sada a koja još uvek traje.