Nekadašnja Provijantska kapija bila je locirana u sklopu fortifikacije Provijantskog, odnosno Polubastiona Sv. Karla. Nalazila se na trasi današnjeg Kameničkog puta, odnosno između same petrovaradinske stene i fortifikacionog sistema Donje tvrđave (Provijantskog bastiona – Polubastiona Sv. Karla) i iznad Podunavskog bedema lociranog uz samu obalu Dunava. Moguće da je prva izvorna kapija verovatno sagrađena već u prvoj fazi izgradnje Tvrđave u prvim decenijama XVIII veka. Ona je odvajala prostor Podgrađa, odnosno celokupnog kompleksa Donje tvrđave u koji se kroz nju ulazilo iz pravca Sremske kamenice uz obalu Dunava. Celokupni sklop fortifikacije na ovom delu, vremenom je prošao kroz određene adaptacije. Odnosno, u prvoj fazi izgradnje tvrđave (prva polovina XVIII veka) fortifikacija na ovom delu Donjeg grada Petrovaradinske tvrđave, bila je izvedena u formi dva izolovana reduta, od kojih do danas postoji jedan u sastavu podunavskog bedema. U drugoj polovini XVIII veka, sistem fortifikacije, odnosno zaštite ove mikrolokacije je izmenjen i sastojao se od danas nepostojeće Provijantske kapije, delimično očuvanog tj. preoblikovanog Provijantskog, odnosno Karlovog polubastiona i dalje u nastavku od danas nepostojeće Novosadske (Vodene, tj. Dunavske kapije). Tako se na projektnom planu Petrovaradinske tvrđave iz 1780. godine, vide pojedine modifikacije koje su izvršene na ovom sklopu i on u suštini danas predstavlja glavni izvor za sagledavanje, kako je cela ova mikrolokacija fortifikacionih elemenata zapravo izgledala do njenog rušenja. U tom kontekstu Provijantska kapija kakva je postojala do njenog rušenja, sagrađena je u predposlednjoj deceniji XVIII veka.

Na osnovu pomenutih projektnih skica, odnosno planova, može se delimično rekonstruisati i sama Provijantska kapija koja je imala jedan široki prolaz probijen kroz same bedeme. Njena fasada je bila dekorisana sa trougaonim timpanonom na vrhu ispod kojeg se nalazio polulučni otvor kapije flanktiran sa dva identična pilastra sa svake strane. Pilastri su u donjim partijama imali široku bazu osnove a završavali su u formi pseudokapitela. Između zasvođenog otvora kapije i trougaonog timpanona na vrhu, nalazilo se po celoj horizontali fasadnog zida, prazno polje u formi metope, što je slično rešenje kao i na ostalim kapijama Podgrađa Petrovaradinske tvrđave.

Kapija je imala mobilne elemente zaštite, odnosno pokretni most. Pored kapije, u sklopu fortifikacionog sistema duž obale Dunave, nalazio se uvučen deo rečnog toka u koji su pristajale lađe u kontekstu obskrbe Petrovaradinske tvrđave prehrambenim namirnica i svim drugim potrepštinama za funkcionisanje njene posade, tj. tzv. provijanta. Deo Provijantskog bastiona u okolini Provijantsjke kapije, kao i ostali elementi fortifikacijskog sistema na ovoj lokaciji su srušeni 1938. / 1939. godine u sklopu infrastrukturnih radova na probijanju (širenju) puta prema Sremskoj Kamenici. Ostaci elemenata kapije, danas su vidljivi samo u fragmentima nekadašnjeg konstruktivnog sklopa u steni neposredno pored objekta pekare, odnosno ispred Provijantskog magazina u pravcu Sremske Kamenice.

Kao što je napomenuto, celokupni ovaj prostor je izmenjen u sklopu infrastrukturnih radova na probijanju Kameničkog puta tridesetih godina XX veka. Izuzev rušenja Provijantske kapije, došlo je i do rušenja dela Provijantskog bastiona (Polubastiona Sv. Karla), odnosno do adaptacije cele njegove unutrašnje strane okrenute prema Provijantskom magazinu. Tako današnji oblik bastiona, u svojoj unutrašnjosti, praktično po celoj dužini ose protezanja, prati trasu Kameničkog puta. Čitav sklop unutrašnjeg bastiona je remodelovan na način da je dobio specifičnu zaobljenu formu koja prati regulaciju Kameničkog puta. U tom kontekstu, unutrašnji zid bastiona sa otvorima kazamata kakavi postoje danas, datira sa kraja tridesetih godina XX veka. Arhitekta i konzervator Slobodanka Babić, ističe da je ovakvo arhitektonsko rešenje izvedeno krajnje precizno i da postoje indicije da je, poput projekta rekonstrukcije Beogradske kapije, i redefinisanje Provijantskog bastiona, izvedeno prema zamisli ili uz učestvovanje, čuvenog ruskog arhitekte Nikolaja Petroviča Krasnova (1864-1939).