Danas nepostojeća mala kapija u formi luka neoklasicističkih odlika je sudeći prema dostupnim fotografijama načinjenim 1955. godine, neposredno pre njenog uklanjanja, verovatno bila izvorno sagrađena još u prvoj polovini XVIII veka i njena funkcija je bila odvajanje civilnog Podgrađa od Gornjeg, isključivo vojnog fortifikacijskog sistema Petrovaradinske tvrđave. Na osnovu pomenutih fotografija, kapija se nalazila na stepeništu pored Crkve Sv. Jurja a njen oblik fasade je po svemu sudeći nastao negde u drugoj polovini XIX veka.
Iako je izgledom bila slična arhitektonskim rešenjima drugih kapija Donjeg grada, radilo se u suštini o maloj stražarskoj kapiji a ne o bilo kakvom ozbiljnijem segmentu fortifikacionog sistema, iako je u njenom produžetku, sudeći prema dostupnim fotografijama, postojao natkriveni tunel za koji je nejasno kada je izgrađen a koji je porušen u istom periodu, kada i kapija.
Sama kapija je bila, izrazito malih dimenzija, odnosno širine frontalnog dela. Imala je jedan zasvođeni prolaz za pešake sa dvokrilnim metalnim rešetkama i zapravo je bila izvedena u formi slobodnog luka, odnosno portala. Iznad zasvođenog prolaza, na centralnom delu na frontalnoj fasadi prema Suburbiumu, nalazio se romboidni završac u malterskoj plastici, dok su simetrično uz portal na fasadi sa svake strane prolaza postojala dva identična pilastra izvedena u malterskoj plastici koji su u donjim polovinima bila izvedena u formi imitacija kamenih kvadera, dok su pri vrhu imali svedene pseudokapitele. Iznad prolaza, po celoj horizontalnoj površini, nalazilo se pravougaono prazno polje u formi jednostavne metope a iznad njega stepenišno segmentarno izveden završetak koji je u suštini predstavljao i vrh lučnog prolaza, odnosno kapije.
Sudeći prema svim dostupnim planovima Petrovaradinske tvrđave, ona praktično nije nigde ucrtana, ali može se predpostaviti da je sagrađena još početkom XVIII veka na osnovu analogija sa drugim kapijama Petrovaradinske tvrđave, ali i na osnovu njene funkcije koja je bila vezana za razgraničenje Podgrađa od Gornje tvrđave, odnosno civilnog od striktno vojnog dela kompleksa Petrovaradinske tvrđave. Ipak, sudeći prema odlikama fasade sa pomenutih fotografija, vremenom je očigledno, poput ostalih kapija, prošla kroz izvesne adaptacije. Inače, pristup Gornjoj tvrđavi je bio strogo zabranjen civilnim licima praktično još od početaka gradnje fortifikacijskog sistema na petrovaradinskoj steni, odnosno bio je omogućen samo pojedincima u vrlo retkim situacijama. U ovoj činjenici, upravo treba tražiti i male gabarite kapije, kao specifične stražarske kontrolne tačke.
Kapija je uklonjena u periodu nakon Drugog svetskog rata, kada je veći deo Petrovaradinske tvrđave prešao pod civilnu upravu i otvoren je za građane, odnosno kada je veći deo ranijeg vojnog kompleksa fortifikacije, u potpunosti izgubio predhodni vojni karakter. Sama kapija je po svemu sudeći porušena u sklopu uređenja stepeništa od Donje prema Gornjoj tvrđavi 1955. godine s obzirom da su u tom periodu na površini Petrovaradinske tvrđave koja je prestala da bude vojni objekat i postala gradska atrakcija, izvršene brojne adaptacije u kontekstu uređenja površina novonsatalih šetališta, prilaznih puteva itd. Između ostalog i samo kameno stepenište u formi kakvo postoji danas a koje predstavlja glavnu pešačku turističku trasu prema Gornjoj tvrđavi, predstavlja rezultat adaptacije pristupnih puteva nakon otvaranja Petrovaradinske tvrđave za javnost, tj. nakon njene demilitarizacije.