Jedospratni raskošno dekorisani objekat u duhu eklektike, odnosno kasnog istoricizma, koji kako zbog položaja, tako i fasada, ostavlja upečatljiv utisak, lociran je unutar dvorišnog kompleksa Vojne bolnice, odnosno u okviru parkovski uređene površine naspram kurtine koja povezuje bastione Sv. Jozefa i Sv. Terezije. Osnova objekta je izvedena u formi ćiriličnog slova „Ш“, pri čemu se, posmatrajući frontalno, posebno ističe središnji naglašeni ulazni aneks, kao i dva identična i simetrično izvedena rizalita. Objekat se sastoji od podrumskih prostorija, prizemnog, kao i spratnog dela. Krovna konstrukcija je plitka i prekrivena je limom i nad njom dominiraju simetrično postavljeni masivni odžaci. Podrumske prostorije su u poređenju sa većinom objekata na prostoru Suburbiuma, prilično niske i zasvođene su sa plitkim segmentarnim svodovima.
Na osnovu arhivske građe kojom se disponuje, postoje podaci o dve godine izgradnje ovog objekta. Odnosno, prema jednom izvoru, zgrada je podignuta 1887. godine, dok je prema drugom izgrađena 1905. godine. Ipak, uprkos ova dva kontradiktorna podatka o godini gradnje, na osnovu arhitektonskih karakteristika a posebno na osnovu plana Petrovaradinske tvrđave iz 1901. godine, sasvim je izvesno, da je objekat sagrađen 1887. godine. Odnosno, na pomenutom „Suterenskom planu“, uočava se jasno ucrtana osnova objekta, kakvu je zadržao do danas.
Raspored prostorija u prizemnom, kao i na spratnom delu objekta je identičan. Odlikuje se sa sa podužno postavljenim hodnikom i nizom prostorija orijentisanih prema parku. Izuzev komplementarne dispozicije prostorija na spratu i u prizemlju, objekat se u kontekstu enterijera odlikuje prostranošću. Odnosno, prostorije su zahvaljujući velikim prozorskim otvorima, izuzetno dobro osvetljene, odlikuju se visinom, kao i ravnim tavanicama. Takođe, enterijer objekta je sačuvao većinu autentičnih elemenata, uključujući i kompletnu stolariju.
Fasade Izolovanog paviljona, odnosno današnje zgrade uprave Vojnomedicinskog centra, izvedene su u duhu eklektike, tj zrelog istorizma. Izuzev istaknutog potkrovnog venca, horizontalnu podelu objekta po celoj osi gabarita, naglašavaju i međuspratni podeoni, kao i kordonski venac. Na istaknutom ulaznom aneksu, kao i na simetričnim delovima, koje aneks razdvajaju od rizalita, ispod limene konstrukcije krova, na frontalnom delu fasade, nalaze se i po dva, odnosno ukupno šest pravougaonih malih tavanskih otvora, koji ne postoje na rizaltima. Svi uglovi objekta u kontekstu praćenja njegove osnove – duž čitave vertikale – obrađeni su u imitaciji neizmenično ispuštenih kamenih kvadera obojenih belom bojom, poput svih ostalih elemenata malterske plastike. Ovakvi elementi fasade se zbog bele boje, posebno ističu u odnosu na ravno zidno platno koje je malterisano i okrečeno žutom bojom. Za razliku od spratnog dela koje odlikuju ravno malterisane zidne površine, u prizemnom delu su izvučene plitke horizontalne fuge. Trodelni prozori velikih dimenzija u spratnoj zoni, kao i na prizemlju, uokvireni su sa višestrukim profilisanim malterskim ramovima bele boje. Na spratu su dodatno nadvišeni arhitravnim frontovima sa izuzetkom centralnih prozora bočnih rizalita, iznad kojih su trougaoni. Bočne fasade rizalita kako u prizemlju tako i na spratu, sastoje se od po tri simetrično postavljena identična prozorska otvora, ispod kojih se prateći osu simetrije, nalaze i tri mala pravougaona otvora podrumskih prostorija sa očuvanim metalnim kapcima. Otvori podruma su na isti način, prateći simetriju, izvedeni duž svih bokova objekta. Zadnji deo objekta čine identični prozorski pravougaoni otvori i to sedam na prizemlju I sedam na spratnom delu.
Generalno posmatrano, objekat se u skladu sa arhitektonskim osobenostima istoricizma, odlikuje naglašenom simetrijom, kako dekorativne plastike, tako i prozorskih otvora, kao i prema načinu oblikovanja fasade. Prema arhitektonskim odlikama, najsrodniji je sa Oficirskim paviljonom Donjeg grada Petrovaradinske tvrđave. Uostalom, ova dva objekta su srodna i po hronološkom kontekstu njihove izgradnje i moguće je predpostaviti, da su projektovani od strane istog arhitekte.
Kompleks objekata i površina Vojne bolnice danas predstavlja jasno izdvojenu prostranu kompleksnu urbanističku i arhitektonsku celinu Suburbiuma, koja zauzima značajan deo severozapadnog dela površine Podgrađa Petrovaradinske tvrđave. Nalazi se unutar severozapadnog bastionog fronta Suburbiuma, oivičen je Bastionom Sv. Jozefa prema Dunavu i prema delu Vaserštata, kao i Bastionom Sv. Terezije orijentisanom prema ostatku fortifikacijskog sistema Donjeg grada Petrovaradinske tvrđave, odnosno prema Vaserštatu (tzv. Vodenom gradu) sa kojim je povezan preko Ispadajuće kapije. Uz bedeme, pruža se sve do Crkve Sv. Pavla, tj. do Nove (Donje) kapije, dok je u okviru unutrašnjosti od ostatka Suburbiuma, oivičen ulicama Vladimira Nazora i Prote Mihaldžića, kao i Trgom Vladike Nikolaja. Sastoji se od većeg broja međusobno povezanih i izdvojenih objekata građenih u različitim vremenskim periodima od kraja XVIII do sredine dvadesetih godina XX veka. Arhitektonsku srž kompleksa čini nekoliko međusobno povezanih objekata različite namene, koji su tokom vremena često redefinisani i prekomponovani poput nekadašnjeg objekta Franjevačkog samostana kojem je kasnije pripojena Crkva Sv. Franje a zatim i Zgrada komandanta tvrđave. Kao izolovani objekti unutar kompleksa Vojne bolnice se takođe nalaze: Objekat Velike kasarne, Barutana Terezija (Barutni magazin BIII), Izolovani Paviljon (današnja zgrada Uprave Vojnomedicinskog centra), čitav niz adaptiranih prostorija kazamata između Nove (Donje) i Ispadajuće kapije, objekat „berbernice“, pravoslavna crkva Sv. Pavla sa dve kapele, Ispadajuća kapija, bočne prostorije Nove (Donje) kapije, nekoliko arhitektonskih struktura (bunari, spomenici), kao i sporednih malih objekata novijeg datuma. Izvan same celine kompleksa a u sastavu današnje Vojne bolnice, na Trgu Vladike Nikolaja (br. 4), nalazi se jednospratna zgrada Stare ratne komande.
